Son dönemde, NEAR Protocol geliştirme ekibi, ağ enflasyon oranını mevcut %5'ten %2.5'e düşürmeyi planlayan dikkat çekici bir öneri sundu. Bu öneri, yalnızca NEAR'ın kendine özgü gelişimine dikkat çekmekle kalmadı, aynı zamanda tüm Kripto Varlıklar sektöründe Layer 1 (L1) ağ ekonomik modeli üzerine geniş bir tartışma başlattı.

Birçok endüstri uzmanı, birçok blok zinciri ağının hala 2019 yılında belirlenen güvenlik varsayımlarını kullandığını ve bunun doğrulama düğümlerine aşırı tazminata yol açabileceğini belirtiyor. Bu uygulama yalnızca gereksiz enflasyona neden olmakla kalmıyor, aynı zamanda vergi kaybı sorununu da tetikleyebilir. Teknolojik ilerlemeler ve ağ güvenliğinin artmasıyla birlikte, bu parametrelerin yeniden değerlendirilmesi ve ayarlanması giderek daha önemli hale geliyor.

Görüşmelerde, çoğu katılımcı, tokenların aşırı arzını azaltmak ve bunları zincir üzerindeki gerçek aktivitelerle daha yakın bir şekilde birleştirmek gerektiği konusunda fikir birliğine vardı. Bu görüş, sektörün daha sürdürülebilir gelişim modellerine olan arzusunu yansıtıyor. Ancak, bazı L1 projelerinin yüksek getiriler kullanarak yeni kullanıcıları çektiği ve kullanıcıları basit bir likidite kaynağı olarak gördüğü eleştirileri de var.

Bu tartışma, birkaç önemli soruya daha geniş bir şekilde yayıldı: Projelerin erken aşamalarında enflasyon oranı nasıl makul bir şekilde belirlenmelidir? Enflasyon, erken katılımcılar için bir tazminat mı yoksa bir seyreltilme karşıtı mekanizma mı? Doğrulama düğümlerine kıyasla, risk sermayesi (VC) aşırı yüksek bir getiri mi elde etti? Bu ayarlama gerçekten veri analizine dayalı mı yoksa basitçe "vade sonu yarıya indirme" mi?

NEAR'ın bu hamlesi diğer L1 ağları için bir referans haline gelebilir ve onları kendi token ekonomi modellerini yeniden gözden geçirmeye teşvik edebilir. Kripto Varlıklar piyasası giderek olgunlaştıkça, ağ güvenliği, ekonomik teşvikler ve uzun vadeli sürdürülebilirliği nasıl dengeleyeceği, her proje ekibinin sürekli olarak keşfetmesi gereken bir konu haline gelecektir.